Coś czuję, że pogonicie mnie z tym postem, tak będzie długi. Od razu ostrzegam! Bo w kilku zdaniach na pewno się nie zmieszczę. Opisać chciałabym Wam bowiem dzisiaj moje majowe i czerwcowe lektury, a trochę się tego nazbierało. Wiem na szczęście, że ta seria ma swoje stałe, oddane czytelniczki i liczę na to, że Wasze zainteresowanie tematem będzie silniejsze od zniechęcenia długim tekstem. Zapraszam! Ale może przygotujcie sobie lepiej jakieś przekąski, coś do picia, co? :DDD
Na początek maj i aż osiem pozycji. Niestety nie wszystkie godne polecenia ... Ale o tych słabszych też wspomnę, ku przestrodze.
Bernard Werber, trylogia mrówcza
"Imperium mrówek"Doskonałe połączenie elementów nauki, filozofii i pierwszorzędnej fabuły. Kultowa książka przetłumaczona na 35 języków!
Faktem jest, że cywilizacja mrówek jest niedościgniona, jeśli chodzi o budowę i organizację miast. Nie wszyscy zdajemy sobie jednak sprawę, jak potężne królestwa zdołała przez wieki stworzyć, jak zadziwiające technologie opracować i jaką sztukę wojenną posiąść. Bernard Werber swoją bestsellerową powieścią otwiera przed nami drzwi do alternatywnej rzeczywistości pełnej niezgłębionych do tej pory tajemnic i zagadek. To zaproszenie do świata, po którym co dzień stąpamy, a którego zdajemy się nie dostrzegać. Pozwala spojrzeć na człowieka spojrzeniem nie-człowieczym, z perspektywy stworzeń dużo mniejszych. Bo kim my, ludzie, jesteśmy dla mrówek? Siostrzeniec słynnego entomologa Jonatan Wells dostaje w spadku po wuju kamienicę oraz pisemny zakaz schodzenia do piwnicy. Choć bardzo się cieszy z przeprowadzki, z dnia na dzień coraz bardziej intryguje go zagadkowa prośba zmarłego. Jakie sekrety kryć może zamknięta piwnica? Werber w mistrzowski sposób wplótł w fabułę swojej powieści fascynujące teorie naukowe oraz rozważania filozoficzne na temat ludzkich społeczeństw. Nic dziwnego, że czytelnicy na całym świecie oszaleli na punkcie jego książek.
"Dzień mrówek"
Drugi tom fenomenalnej, bestsellerowej trylogii o mrówkach wciąga nas jeszcze głębiej w świat hipnotyczny i przerażający, świat stłoczonych milionów perwersyjnych, drapieżnych i fascynujących stworzeń. W Fontainebleau dochodzi do serii tajemniczych morderstw: jako pierwsi giną bracia Salta, cenieni chemicy. Komisarz Jacques Méliès ma wyjaśnić zagadki tych śmierci. Młoda dziennikarka Laetitia Wells również włącza się do śledztwa... Fala morderstw przetaczająca się przez Paryż, duet dość osobliwych detektywów, zagadka i miliony małych, sprytnych stworzeń w tle, czyżby tylko w tle?
"Rewolucja mrówek"
Czego mogą nam zazdrościć mrówki? Humoru, miłości, sztuki. Czego mrówkom mogą zazdrościć ludzie? Harmonii z naturą, nieświadomości istnienia uczucia strachu, porozumienia absolutnego? Czy po tysiącleciach niewiedzy dwie najbardziej rozwinięte cywilizacje naszej planety wreszcie spotkają się i porozumieją?
Zwieńczenie bestsellerowej trylogii o niezwykłych mrówkach. Całość odniosła fenomenalny światowy sukces. Nastolatka, Julie Pinson, znajduje w lesie Fontaineblau tajemniczą walizeczkę. Jej ojciec trafia z kolei na przedziwną piramidę ustawioną na samym środku jednej z leśnych polanek. Co zawiera owa walizeczka? Jaką rolę pełni piramida? Imperium mrówek to książka o spotkaniu, Dzień mrówek – o konfrontacji dwóch światów. Rewolucja mrówek to książka o zrozumieniu problemów ich obu. To fascynująca powieść przygodowo-filozoficzna, zachęcającą nas do wkroczenia w rzeczywistość, która nie jest być może jedynie produktem science-fiction.
Trylogia sama w sobie jest czymś absolutnie niezwykłym, oryginalnym, niepowtarzalnym. Stawia pod znakiem zapytania dominację cywilizacji ludzkiej, przeciwstawiając jej złożoność cywilizacji mrówczej. Pierwszy tom był jak objawienie, pełen zaskakujących ciekawostek o świecie mrówek, wciągał od pierwszych stron. Był trochę jak pomieszanie książki przyrodniczej z fabułą. Drugi, opowiadający o konfrontacji tych dwóch na pozór w żaden sposób nie przystających do siebie kultur, miał w sobie coś z kryminału, również stanowiąc interesującą lekturę. Trzeci natomiast, przesiąknięty filozoficznymi wywodami, osiągnął jak dla mnie taki poziom absurdu, że przebrnęłam przez niego z trudnością. Całość jednak polecam, bo to naprawdę coś wymagającego otwarcia się na przełamanie schematów, coś zupełnie innego niż wszystko, coś intrygującego i dającego do myślenia.
Anna Herbich, "Dziewczyny z Syberii"
Stefanię kryminaliści z łagru przegrali w karty dwa razy – przeżyła dzięki przyjaciółce. Natalia stanęła w obronie bitej kobiety – za karę miała umrzeć w lodowatym karcerze. Alinę deportowano jako jedyną z całej rodziny – trafiła do łagru dla dzieci, miała dziesięć lat. Wszystkie pamiętają to samo: walenie kolbami w drzwi, kilka chwil na spakowanie rzeczy, płacz, wagony bydlęce i trzask ryglowanych drzwi. Kilka tysięcy kilometrów podróży w nieznane. Czekały je niewolnicza praca w sowieckich łagrach, walka o życie swoje i bliskich, głód, choroby i straszliwe syberyjskie mrozy. Doświadczyły niewyobrażalnego cierpienia, jednak nic nie było w stanie ich pokonać. Amnestia była wybawieniem. Część wyruszyła w wędrówkę z armią Andersa. Wiele zaczęło nowe życie w różnych zakątkach świata. Inne zdecydowały się na powrót do ojczyzny. Niektóre bohaterki tej książki nigdy nie opowiedziały bliskim o tym, co przeżyły na Syberii. Anna Herbich w przejmujący sposób pokazuje, jak naprawdę wyglądała walka o przetrwanie na nieludzkiej ziemi. Pozwala nam zobaczyć dramat sowieckiego zesłania oczami kobiet cudem ocalałych z syberyjskiej katorgi.
Tę pozycję zdążyłam Wam już zrecenzować w odrębnym poście, brałam bowiem udział w konkursie Wydawnictwa ZNAK. Nie będę się teraz powtarzać, odeślę Was po prostu do tamtego wpisu --->
KLIK. Konkursu co prawda nie wygrałam, ale co przeczytałam, to moje :))) Zachęcam Was do lektury tej książki, jest naprawdę wartościowa. Bardzo lubię czytać wspomnienia, nie ma to jak relacje z pierwszej ręki.
Marek Krajewski, Jerzy Kawecki, "Umarli mają głos. Prawdziwe historie"
Mistrz kryminału i słynny patolog na tropie rozwikłania zagadek kryminalnych, które wydarzyły się w przeszłości. Opisy wstrząsających zbrodni od czasów Katynia, przez PRL, aż do lat współczesnych. Równie wciągająca książka, jak pozostałe napisane przez Marka Krajewskiego, poszerzona o wiedzę z dziedziny patologii dzięki Jerzemu Kaweckiemu. Książka wzbogacona zdjęciami Jerzego Kaweckiego. Czy tandem rozwikła zagadki?
Ta książka to efekt długoletniej znajomości i współpracy znanego autora kryminałów Marka Krajewskiego i uznanego patologa Jerzego Kaweckiego. Razem pochylili się nad najsłynniejszymi zagadkami kryminalnymi Wrocławia i okolic, z detalami je opisując. Kawecki służył ogromnym zawodowym doświadczeniem, sięgając po najmroczniejsze sprawy w swej karierze, Krajewski ubrał wszystkie te historie w słowa. Nie powiem, historie same w sobie ciekawe, książka jest interesująca, bo to przecież prawda, że życie pisze najlepsze scenariusze, ale czegoś mi w niej jednak zabrakło. Chyba miałam za duże oczekiwania ...
Marzena Dębska, Romuald Dębski, Magdalena Rigamonti, "Bez znieczulenia. Jak powstaje człowiek"
Tajemnice życia płodowego, cud narodzin, pierwsze chwile macierzyństwa, ale też trudne wybory... Małżeństwo lekarzy specjalistów położnictwa i ginekologii opowiada o tym, jak powstaje człowiek. Wywiad rzeka Magdaleny Rigamonti, dziennikarki „Wprost”, z dr n. med. Marzeną Dębską i prof. dr. hab. med. Romualdem Dębskim ze Szpitala Bielańskiego w Warszawie. Małżeństwo profesorów opowiada o tajemnicach życia płodowego, kobietach i ich nienarodzonych dzieciach, a także o najtrudniejszych wyborach, które pokazują niejednoznaczność ludzkiego życia. Ogromne doświadczenie tych dwojga i poruszające, niekiedy wręcz wstrząsające historie kobiet sprawiają, że książka jest fascynującą lekturą.
„Człowiek. Kiedy jest człowiek? Tych definicji może być bardzo wiele. Ale ta biologiczna, ten moment, kiedy dochodzi do połączenia się dwóch materiałów genetycznych, dwóch gamet i powstaje nowe, jest nie do podważenia”.
„Rodzenie naprawdę boli. Jestem w stanie przychylić się do tezy, że poród naturalny ma dużo wspólnego z nabijaniem na pal Azji Tuchajbejowicza. Są kobiety, które warunkują fakt zachodzenia w ciążę od tego, że nie będą musiały rodzić drogami natury. I ja je rozumiem. Mówię: jeżeli pani uważa, że psychicznie nie dojrzała do tego, by podjąć próbę porodu drogami natury, boi się pani tego porodu i chce mieć pani zrobione cięcie, to proszę bardzo. Ma pani prawo decydować o sobie”.
Temat arcyciekawy. Tajemnica poczęcia, przebiegu ciąży i narodzin, kogo by to nie zainteresowało? Zwłaszcza że rąbka tej tajemnicy uchylają znakomici specjaliści, wybitni lekarze, często przełamując tabu, opowiadając o moralnych dylematach, powikłaniach i śmierci na progu życia. Na poziomie poznawczym czytało mi się tę książkę znakomicie. Nie mogę jednak przejść obojętnie obok pewnej drażniącej mnie maniery rozmówców Magdaleny Rigamonti, sprawiającej, że odbierałam ich jako parę mocno kreującą się na spijające sobie z dzióbków chodzące ideały, perfekcyjne i w życiu zawodowym, i w życiu prywatnym. Efekt słodko-mdlący, nic na to nie poradzę.
Piotr Lipiński, Michał Matys, "Absurdy PRL-u"Podobno aresztowano Trubadurów. Przed mięsnym śpiewali: „Znamy się tylko z widzenia”.
Trudno sobie dziś wyobrazić, jak funkcjonował PRL – to najbardziej tajemniczy czas w powojennej historii polskiego społeczeństwa i państwa. Czas, kiedy wszędzie ustawiały się kolejki, bez względu na to „za czym kolejka ta stoi” – jak śpiewała Krystyna Prońko. Absurdalne było wszystko – zaopatrzenie w sklepach, mechanizmy biurokracji, relacje obywatela z władzą. Zagadki z tamtych lat do dziś fascynują. Piotr Lipiński i Michał Matys rozwiązują najbardziej niedorzeczne z nich. Dlaczego w PRL-u brakowało papieru toaletowego i cukru? Kto zjadł mięso? Kto pokazał pupę premierowi Jaroszewiczowi? Jak dolar stał się w Polsce drugą walutą? Co działo się z nastolatkami, którzy nagle znikali z ulic? Kto dokonał napadu stulecia? W jaki sposób na warzywach można było zbić fortunę? I największa zagadka: jak to się stało, że PRL w ogóle był w stanie istnieć?
Księgarnia Publio w czasie majowych Warszawskich Targów Książki codziennie udostępniała do pobrania za darmo dwa wybrane ebooki i właśnie dzięki tej akcji (swoją drogą, fantastycznej!) "Absurdy PRL-u" trafiły na moją czytelniczą listę. Spodziewałam się książki lekkiej, anegdotycznej, prześmiewczej, tymczasem okazało się, że to pozycja całkiem poważna, choć zgodnie z tytułem faktycznie traktująca o rozmaitych absurdach swoich czasów. Sporo ciekawostek, odpowiedzi na wiele nurtujących pytań, dociekliwe podejście do tematu, krótko mówiąc, warto przeczytać.
Jonathan Gray, "Ludzie w kłopotliwych miejscach"
"Ludzie w kłopotliwych miejscach" to książka napisana przez znanego archeologa i badacza starożytnych misteriów - Jonathana Graya w sposób rzeczowy i konkretny. Autor za wszelką cenę dąży do prawdy, ponieważ żyjemy w cywilizowanym i bardzo postępującym kraju, a mimo to próbuje się nas karmić jakimiś wyssanymi z palców teoriami, które już dawno straciły swoją wiarygodność, zresztą zebrane fakty i dane mówią same za siebie. Jonathan Gray opisuje bardzo szczegółowo swoje badania, nie tylko z dziedziny archeologii czy geologii, ale także biologii,religioznawstwa i historii. Sensacją jest np. skamieniałość znaleziona przez amatora archeologii, na której odciśnięta jest stopa ludzka w bucie, na którego podeszwie widnieje rozdeptany trylobit! Skała ta datowana jest oczywiście na setki milionów lat. Najprawdziwszej prawdy nigdy nie poznamy, ale warto rozpatrywać wszystkie poglądy pod najróżniejszym kątem. Wszystkie odkrycia dotyczące znalezienia ludzkich szczątków w najbardziej "niewygodnych dla nauki" miejscach są trzymane w tajemnicy. Jednakże wszystkie te znaleziska są także dobrze udokumentowane, choć większości zwykłych ludzi nie jest łatwym do nich dotrzeć. Przedstawione znaleziska skłaniają do burzliwej dyskusji nad tym, czy teoria ewolucji zapoczątkowana przez Darwina rzeczywiście jest prawdziwa? Zebrany materiał badawczy w dużej mierze kwestionuje darwinowskie założenie. W wielu przypadkach demaskuje działania niektórych naukowców, usiłujących do dnia dzisiejszego zatrzeć ślady nie pasujące do powszechnie uznawanej hipotezy o początkach ludzkości. W ostatnich dziesięcioleciach zaczęto traktować naukę czysto instrumentalnie jako narzędzie ewolucyjnej propagandy.
Kolejna pozycja pozyskana dzięki akcji Publio. Dawali, więc wzięłam, ale w tym przypadku czytanie naprawdę mogłam sobie darować. Już pomijam sam przedmiot książki, czyli próbę udowodnienia słuszności tezy kreacjonizmu i kompletnego zdyskredytowania teorii ewolucji, na ten temat mogę sobie myśleć, co chcę. Chodzi mi raczej o wydźwięk, agresywny styl. Wykrzykniki, podkreślenia i obrażające przeciwników sformułowania typu "całkowita brednia", "banda manipulantów i oszustów", "pan doktorek" czy "cały ten teatrzyk" aż się z tej książki wylewają, co skutecznie zniechęca mnie do jej autora i jego teorii, jakakolwiek by nie była. Nie polecam, zamiast rzetelnego przedstawienia argumentów mamy w tym przypadku rynsztok.
W tym miejscu płynnie przechodzimy do czerwca. Miałam urlop, a tym samym mnóstwo czasu na czytanie!
Blake Crouch, trylogia "Wayward Pines" ("Szum", "Bunt", "Krzyk")
Jest tylko jedna rzecz straszniejsza niż obłęd: świadomość, że jesteś przy zdrowych zmysłach… Agent specjalny Ethan Burke przybywa do Wayward Pines w stanie Idaho w poszukiwaniu dwóch zaginionych funkcjonariuszy. Tuż po tym, jak przekracza granice miasta, rozpędzona ciężarówka taranuje jego auto. Burke traci pamięć. Nie wie, kim jest i gdzie się znajduje. Szybko jednak zauważa, że w miasteczku dzieją się dziwne rzeczy, a kontakt ze światem zewnętrznym jest niemożliwy. Mieszkańcom mówi się, kogo mają poślubić, gdzie zamieszkać i gdzie pracować, i wpaja im, że założyciel Wayward Pines jest bogiem. Nikomu nie wolno wyjechać, a zadawanie pytań kończy się tragicznie. Miasteczko otacza wysokie ogrodzenie pod napięciem. Chroni przed tajemniczym zagrożeniem, które może roznieść wszystko w pył. Strach sprawia, że wszyscy mieszkańcy znajdują się pod kontrolą szaleńca i jego wyznawców... Ethan ma nowy cel: przetrwać.
Na podstawie trylogii „Wayward Pines” powstał dziesięcioodcinkowy serial telewizji FOX. W postać Ethana Burke’a wcielił się Matt Dillon – nominowany do Oscara za rolę w „Mieście gniewu”. Reżyserem filmu jest M. Night Shyamalan, twórca takich kinowych hitów jak „Szósty zmysł” czy „Osada”.
Genialna trylogia! Wciągająca od pierwszych stron, nie pozwalająca oderwać się od lektury. Zaciekawiłam się nią przypadkowo, parę tygodni temu głośno zrobiło się o serialu nakręconym na jej podstawie, porównywanym do kultowego "Miasteczka Twin Peaks". Nie żałuję, to jedna z lepszych rzeczy, jakie ostatnio czytałam. Niesamowity pomysł na fabułę (szczegółów Wam nie zdradzę, nie chcę odbierać Wam przyjemności odkrywania kart na własną rękę, dość wspomnieć, że nic nie jest tym, czym wydaje się być), wartka akcja (całość rozgrywa się w zaledwie trzy tygodnie!) i świetnie nakreślony tajemniczy świat Wayward Pines, to wszystko gwarantuje pierwszej klasy rozrywkę. Polecam!
Rick Yancey, "Piąta fala", "Piąta fala. Bezkresne morze"
Rick Yancey w książce pt. „Piąta fala” przedstawia historię ludzi, którzy przetrwali inwazję obcych na Ziemię. Jeśli kiedykolwiek odwiedzą nas kosmici, skutki tego mogą być podobne do skutków odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Wydarzenie to jak wiadomo było straszne w skutkach dla rdzennych mieszkańców tego kontynentu. Stephen Hawking odpowiadając na pytanie czy ludzkość jest w stanie stawić czoła inwazji obcej cywilizacji, tysiąckrotnie bardziej zaawansowanej niż nasza, odpowiedział stanowczo... Nie. Wystarczyłyby cztery fale kosmicznej inwazji, by z siedmiu miliardów ludzi ocalała zaledwie garstka. Rozrzuceni w różnych miejscach okupowanej planety walczylibyśmy o przetrwanie. Od wymarłych miasteczek, przez płonące metropolie, po obozy dla uchodźców i tajne bazy wojskowe. Każdy z bohaterów powieści Yanceya żyje właśnie w takich warunkach i stara się przetrwać i zrozumieć, co się stało i kim są kosmici, którzy postanowili wymordować całą ludzkość.
Kolejna bardzo dobra trylogia, której trzeci tom ukazać ma się niestety dopiero w przyszłym roku. To niby literatura młodzieżowa, ale nie przeczytać jej z powodu takiej klasyfikacji byłoby błędem. Jeśli podobały Wam się "Igrzyska śmierci", "Piąta fala" też przypadnie Wam do gustu, z ciekawością zanurzycie się w historię głównej bohaterki walczącej o życie w świecie podbitym przez kosmitów. Dziewczyna przetrwała już cztery fale inwazji, które zdziesiątkowały ludzkość, czy uda się jej przetrwać też tytułową piątą falę? Sprawdźcie! Nastawcie się na emocje.
William R. Forstchen, "Sekundę za późno"
William R. Forstchen, autor książek trafiających na listę bestsellerów „New York Timesa”, opisuje historię, która jest przerażająco prawdopodobna. Jej bohater John Matherson walczy o życie swojej rodziny oraz ocalenie przed zagładą małego miasteczka w Karolinie Północnej, po tym jak Ameryka przegrywa wojnę, która pogrąża kraj w mrokach nowego średniowiecza. Stany Zjednoczone zostają zaatakowane straszliwą bronią wykorzystującą efekt impulsu elektromagnetycznego (EMP). Broń ta może już teraz znajdować się w rękach naszych wrogów... Książka wzbudziła ogromne zainteresowanie jeszcze przed jej opublikowaniem. Dyskutowano o niej w Kongresie Stanów Zjednoczonych, rekomendując jako lekturę obowiązkową, z którą powinien się zapoznać każdy Amerykanin. Równie wysoko ocenił ją Pentagon, zwracając uwagę na fakt, że powieść Forstchena jest wyjątkowo realistycznym spojrzeniem na broń masowej zagłady o przerażającej sile rażenia – fala uderzeniowa może przetoczyć się przez teren całych Stanów Zjednoczonych dosłownie w sekundę, ściągając na kraj niewyobrażalną katastrofę. Jest to broń, przed którą przestrzegał „Wall Street Journal”, pisząc, że może ona spowodować zagładę USA. Kontynuując tradycję tytułów takich jak Ostatni brzeg (Nevil Shute), Fail Safe (Eugene Burdick) oraz Testament (Carol Amen), autor osadza akcję w typowym amerykańskim miasteczku i przestrzega przed tym, co może nas czekać w przyszłości... i być końcem naszego świata.
Nad literacką wartością tej książki można by się zastanawiać, ale na pewno nie można powiedzieć, że jest to pozycja, która nie daje do myślenia. Wizja świata w jednej sekundzie pozbawionego elektryczności jest przerażająca. Współcześni ludzie absolutnie nie są do tego gotowi. W dzisiejszych czasach brak elektryczności oznacza brak wody, żywności, leków i wszystkich innych dóbr, które traktujemy jako rzeczy oczywiste, ogólnie dostępne. Oznacza też upadek wielu norm, wzrost przestępczości i żniwa śmierci. Przetrwają najsilniejsi.
Lissa Price, "Starter"
Callie straciła swoich rodziców, kiedy wojna bakteriologiczna zmiotła z powierzchni ziemi wszystkich w wieku między 20 a 60 lat. Ona i jej młodszy brat, Tyler, uciekają, żyjąc jako osadnicy razem z ich przyjacielem Michaelem i walczą ze regenatami, którzy byliby w stanie zabić ich choćby dla ciastka. Jedyną nadzieją Callie jest „Prime Destinations”, niepokojące miejsce w Beverly Hills, rządzone przez tajemniczą postać znaną jako Old Man. Ukrywa on nastolatków, aby wypożyczyć ich ciała Enders’om – seniorom, którzy chcą być znowu młodzi. Callie wie, że pieniądze utrzymają ją, Tylera i Michaela żywych, więc zgadza się być dawcą. Ale neurochip, który został umieszczony w jej głowie ma awarię i Callie budzi się w życiu Helen – kobiety, która wypożyczyła jej ciało. Mieszka w jej domu, jeździ jej samochodami i umawia się z wnukiem senatora. Wszystko wygląda jak w bajce, dopóki Callie nie odkrywa, że Helen zamierza robić coś więcej, niż tylko imprezowanie – a plany Prime Destinations są dużo gorsze niż Callie mogła sobie kiedykolwiek wyobrazić…
Kolejna książka z nurtu młodzieżowego o ogromnym potencjale, który moim zdaniem nie został wykorzystany. Fabuła została niesamowicie spłycona, choć sam pomysł jest bardzo ciekawy - w świecie wyniszczonym wojną epidemiologiczną przetrwali tylko najstarsi i najmłodsi. Seniorzy cieszą się wszelkimi przywilejami, osieroceni starterzy nie mają żadnych perspektyw i muszą walczyć o przetrwanie. Chyba że ... wynajmą swoje młode ciało starzejącemu się, często zniedołężniałemu seniorowi. Tylko dokąd to prowadzi? Przeczytać możecie, ale nie wiadomo jakiego poziomu się nie spodziewajcie.
Aleksandra Boćkowska, "To nie są moje wielbłądy. O modzie w PRL"
Z jednej strony byli projektanci, którzy chcieli ubierać Polaków jak paryżan. Z drugiej było państwo, które chciało ubierać Polaków zupełnie inaczej. A gdzieś pomiędzy ci Polacy, którzy musieli się jakoś ubrać. Po latach opowiadają o rozkloszowanych spódnicach z siatek na muchy, kurtkach z demobilu zdobywanych „na ciuchach”, białych botkach kupowanych u szewca, ortalionach, nonironach, dżinsach, tetrach i kożuchach, jakby mieli je właśnie na sobie. Opisują kształt guzików przy mankietach, krój kołnierza, deseń podszewki, każdy szczegół. Bo aby te ubrania zdobyć, przemierzyli dziesiątki kilometrów, wystali długie godziny w kolejkach, wyczekiwali w nieskończoność u krawcowych. Ale to nie jest sentymentalna opowieść o minionych czasach. To raczej próba zrozumienia, dlaczego w PRL moda miała tak wielkie znaczenie: dla państwa, które traktowało ją propagandowo, i dla ludzi, którzy po wojnie chcieli za pomocą ubrań zachować coś z lepszej przeszłości albo wyróżnić się z szarego tłumu. A co z tym wszystkim mają wspólnego wielbłądy? Bardzo dużo, bo wszyscy się o nie kłócą.
Książka, o której ostatnio bardzo głośno, kupiłam ją właśnie na fali tej popularności. Nie wiem, czy jest to popularność zasłużona, bo po lekturze czułam lekkie rozczarowanie (na zasadzie "o co AŻ TYLE hałasu?"), mimo to uważam, że "Wielbłądy" to pozycja ważna, wypełniająca jakąś lukę. Widać ogrom pracy, jaki autorka musiała w nią włożyć. Takich rzeczy nie pisze się "z głowy", tu trzeba mnóstwa rozmów, wertowania źródeł. W efekcie czytelnik dostaje książkę pełną wspomnień i anegdot, historii o tym, że czasami ubrania nie są po prostu ubraniami. Lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się modą!
Sarah Waters, "Za ścianą"
Sarah Waters powraca do motywów, za które ją pokochaliśmy: jest tu miłość – namiętność gwałtowna i czasami niszcząca, jest zwrot akcji i tajemnica. „Za ścianą” to opowieść, która trzyma w napięciu aż do ostatniej strony.
Londyn, 1922 rok. Świat jeszcze się nie otrząsnął z wojennej zawieruchy, a już zbierają się nad nim kolejne ciemne chmury. Ludzie stracili złudzenia i domagają się zmian. Tymczasem na południu miasta, w eleganckiej dzielnicy Champion Hill, w domu, gdzie wspomnienia wojny są wciąż żywe, życie z dnia na dzień ma się zmienić nie do poznania. Owdowiała pani Wray i jej dwudziestosześcioletnia córka Frances – niezamężna, o intrygującej przeszłości i widokach na staropanieństwo – są zmuszone przyjąć lokatorów. Przybycie Lilian i Leonarda Barberów, młodego, nowoczesnego małżeństwa z „klasy urzędniczej”, wnosi niespodziewany chaos w ich szarą rzeczywistość: hałaśliwą gramofonową muzykę, atmosferę nieustannej zabawy i koloryt. Zaintrygowana Frances zagląda do ich życia przez uchylone drzwi i nasłuchuje odgłosów zza ściany. Kiedy nieoczekiwanie zaprzyjaźnia się z Lilian, ich lojalność wobec bliskich staje pod znakiem zapytania. Rodzi się wiele pytań, jedna strona wraca do przeszłości, druga otwiera zupełnie nowy rozdział. I nikt nie jest w stanie przewidzieć, jaki to wszystko znajdzie finał.
Piękna, klimatyczna książka. Refleksyjna, a jednak nie pozbawiona akcji. O czym? O uwalnianiu się z okowów konwenansów. O podwójnym życiu. O pozorach. O emocjach, które doprowadzają do tragedii. O wewnętrznej walce. O trudnej, zakazanej miłości. Żeby Was zachęcić, zdradzę tylko, że chodzi o miłość między kobietami.
Janina David, "Skrawek nieba"
Kiedy w 1939 roku wybuchła wojna, pochodząca z zamożnej rodziny żydowskiej autorka miała dziewięć lat i mieszkała w Kaliszu. Uciekając z rodzinnego miasta, znalazła się z rodzicami w Warszawie. Przeżyła bombardowania, głód, powstanie w getcie, skąd przemycona ukrywała się u zaprzyjaźnionej rodziny, a potem w klasztorze i sierocińcu. Jej wydane w wielu krajach niezwykłe wspomnienia z czasów wojny i wczesnych lat powojennych, pisane z perspektywy dziecka, z uwagi na ich wartości literackie i realia historyczne recenzenci postawili obok dziennika Anny Frank. Na podstawie książki powstał ośmiogodzinny serial telewizji niemieckiej ARD, a także adaptacje teatralne.
Holocaust oczami dziecka. Bardzo poruszające, wzruszające wspomnienia kobiety, która jako mała dziewczynka przeszła piekło. Nie wiem, czy sięgacie po tego typu książki, ale jeśli tak, to koniecznie sięgnijcie i po tę. Jest w niej jakiś zaskakujący spokój, jakaś dojrzałość, jakiś nieokreślony powód, dla którego po prostu chce się poznać losy tego dziecka.
Suki Kim, "Pozdrowienia z Korei. Uczyłam dzieci północnokoreańskich elit"
Codzienność ludzi mieszkających w kraju, w którym ziścił się najgorszy Orwellowski koszmar. Gdy będziesz wychodziła na zajęcia, załóż marynarkę i spódniczkę. Dżinsy są zabronione! Unikaj biżuterii. Nie wolno ci posiadać zagranicznych magazynów ani książek, chyba że wcześniej zostały zaakceptowane. Uważaj na to, co mówisz. Jeśli ktoś zapyta cię o polityczną sprawę, odpowiedz tylko: „Nie wiem” i zakończ szybko rozmowę. Nie porównuj otaczającej rzeczywistości do tej z twojego rodzinnego kraju – może to zostać uznane za krytykę. Podczas wyjazdów zabronione jest rozmawianie i wspólne jedzenie posiłków z miejscowymi. Mieszkanie w Pjonjgangu jest jak życie w akwarium. Cokolwiek powiesz i cokolwiek zrobisz, zostanie usłyszane i dostrzeżone. Takie wskazówki otrzymała Suki Kim przed swoim wyjazdem do stolicy Korei Północnej, gdzie uczyła angielskiego dzieci wysoko postawionych dygnitarzy partyjnych. Żyjąc w absurdalnym i przerażającym świecie komunistycznego terroru miała okazję poznać mentalność młodych Koreańczyków i ich sposób rozumienia świata, wykrzywiony przez propagandę państwową. Przekonała się, jak wygląda codzienność ludzi mieszkających w kraju, w którym ziścił się najgorszy Orwellowski koszmar.
Moje największe czerwcowe rozczarowanie. Nudy! A przecież Korea Północna z naszej zachodniej perspektywy nudna nie jest. Za mało Korei, za mało faktów, za dużo autorki, jej rozmyślań, jej odczuć, jej wrażeń, jej obaw, jej prywatnego życia. Czytało mi się to opornie ... Wydawcy wyszli chyba z założenia, że wszystko co dotyczy zamkniętej na świat Korei Północnej sprzeda się jak świeże bułeczki, że czytelnicy pchani ciekawością pochłoną bezkrytycznie wszystko na temat tego kraju. Błąd. Nie polecam, według mnie to bardzo słaba pozycja.
Karen Duve, "Jeść przyzwoicie. Autoeksperyment"
W grudniu 2009 roku Karen Duve pod wpływem impulsu oraz dydaktycznych pogadanek nowej współlokatorki podjęła przedwczesne postanowienie noworoczne. Zdecydowała się przeprowadzić na sobie wyjątkowy eksperyment dietetyczno-etyczny. Przez dziesięć miesięcy miała zamiar sprawdzić, jak na organizm, środowisko i gospodarkę wpływają radykalne zmiany żywieniowe. Czy to prawda, że mięso truje? Może człowiek nie powinien pić mleka? Czemu kurczak w supermarkecie kosztuje jedno euro, a warzywa są jak z obrazka? Na pierwszy ogień idzie dieta ekologiczna, potem wegetariańska, wegańska, a w końcu frutariańska. Karen Duve musi nauczyć się uważnie czytać etykiety, bierze udział w akcji uwalniania kur z przemysłowej fermy i czyta tony specjalistycznej literatury. Ktoś mógłby pomyśleć, że w ten sposób łatwo popaść w neoficki zapał i szybko zmienić się w „zielonego fanatyka”, ale Duve opisuje swoją przygodę z humorem i dystansem. Jeść przyzwoicie to książka o ideologii, która kryje się za jedzeniem, ale przede wszystkim o tym, że warto się zmieniać, dbać o środowisko i myśleć krytycznie.
Na koniec jedna z ważniejszych dla mnie lektur ostatnich miesięcy. Pewnie już o tej książce słyszałyście, jest dość głośna. Jest to relacja z eksperymentu, któremu poddała się autorka, pochylając się nad problemem etyki jedzenia i przechodząc kolejno na dietę opartą na biożywności, dietę wegetariańską, wegańską, a na koniec wymagającą najwięcej wyrzeczeń dietę frutariańską. Oczywiście nie chodziło w tym wszystkim tylko o określenie wad i zalet poszczególnych systemów żywienia, raczej o towarzyszące kolejnym etapom eksperymentu pogłębianie wiedzy - odnośnie jakości jedzenia, jakie nas otacza, zamiatanych pod dywan faktów na temat charakteru współczesnego przemysłu spożywczego i jego wpływu na dewastację środowiska naturalnego, czy traktowania zwierząt hodowlanych. Książka otwiera oczy na wiele spraw, którymi zwykle nie zaprzątamy sobie głowy, dzień po dniu dokonując setek wyborów kierujących naszymi spożywczymi zakupami. Polecam ją każdemu, kto chce tych wyborów dokonywać bardziej świadomie. Tak samo zresztą, jak i "Jedzenie zwierząt" Jonathana Safrana Foera, o której to opowiem Wam za miesiąc.
Jesteście tu jeszcze? Ostrzegałam, że będzie ciężko :))) Mam nadzieję, że mimo wystawienia Waszej wytrwałości na próbę, zdołałam Was niektórymi lekturami z mojej majowo-czerwcowej listy zaciekawić. Coś szczególnie wpadło Wam w oko? Koniecznie napiszcie. Ja w każdym razie jeszcze raz polecam Wam serdecznie trylogię "Wayward Pines", liczę też na Wasze zainteresowanie książką "Jeść przyzwoicie". A może już znacie te pozycje? Dajcie znać, ciekawa jestem, czy na Was też zrobiły wrażenie.
A Wy? Co ciekawego ostatnio czytałyście?
Buziaki,
Cammie.
